آیا کارگزار یا مشاور مالی شما، اصول اخلاقی مدیریت دارایی را رعایت میکند؟
یک سرمایه گذار معمولی بیشتر روی این تمرکز دارد که چه نوع اوراق بهاداری بخرد یا بفروشد. زیاد رایج نیست که آنها چندوچون معاملات را هم در تصمیمگیریها و محاسبات خود لحاظ کنند. گرچه آنها درباره قیمتی که مایل هستند دارایی موردنظر خود را بخرند یا بفروشند، نظر و پیشنهادی از قبل دارند ولی معمولاً قیمت پیشنهادی آنها دقیق نیست، مخصوصاً در مورد رقم دقیق و اعشار آن. بهبیاندیگر، اغلب سرمایه گذاران درباره اجرای معامله بیشتر از قیمت تقریبی که به دنبال خرید یا فروش اوراق بهادار در آن قیمت هستند، فکر میکنند. مدیریت دارایی برای آن ها اهمیت چندانی ندارد
غفلت سرمایه گذاران نسبت به اتفاقات پشت پرده و کوتاهی مدیران و کارگزاران در مدیریت دارایی مشتریان خود موجب توجه بیشتر به موضوع اخلاق در بازارهای مالی شده است. این بیتوجهی نخست خود را در هزینه هایی که به مشتریان تحمیل میشود، نشان میدهد.
هزینه های معامله واقعی هستند
هزینه معاملات فقط به هزینه های مربوط به طبقهبندی معاملات یا هزینه های مربوط به کارمزد مشاورین و کارگزاران اشاره ندارد، بلکه شامل هزینه فرصتی است که از اجرای دیرهنگام یا آهسته سفارش خرید یا فروش و اجبار مشتری به پرداخت بیشتر برای خرید اوراق بهادار یا دریافت کمتر در هنگام فروش اوراق بهادار ناشی میشود.
هزینه معاملات همچنین زمانی که معاملات پنهانی توسط دارندگان اطلاعات نهانی اتّفاق میفتد افزایش مییابند. در این حالت، افرادی که از اطلاعات نهانی شرکتها بهعنوان اطلاعات پایه معاملاتشان استفاده میکنند مزیت نابرابری نسبت به عموم سرمایه گذاران دارند و میتوانند بازار را به سود خود و ضرر دیگران برگردانند.
به خاطر همین هزینه های واقعی که به سرمایه گذاران بهصورت نامشهود تحمیل میشود، سازمانهای ناظر و قانونگذار دستورالعملهایی را برای مدیرانی که مدیریت دارایی مشتریان خود را بر عهده گرفتهاند، تعیین کردهاند تا با بهکارگیری ابزاری که برای انجام معاملات عادلانه و درست ایجاد شدهاند به مشتریان این تضمین را بدهند که دارایی هایشان نزد آنها بهخوبی مدیریت میشود. یکی از این سازمانها، مؤسسه CFA است که میزان تواناییهای فعالان بازار سرمایه را طبق استاندارهای جهانی میسنجد. موسسه CFA بهعنوان یک سازمان خدمات مالی حرفهای، پنج دستورالعمل را که بیشتر مشاوران و کارگزارانی که مدیریت دارایی سرمایه گذاران را به عهده دارند ایجاد کرد تا این مشاوران از آنها بهعنوان پایه معاملاتشان استفاده میکنند. این دستورالعملها عبارتاند از:
یک: هیچ معامله ای نباید بر مبنای اطلاعات نهانی صورت بگیرد.
معامله با اطلاعات محرمانه هم غیراخلاقی است و هم غیرقانونی. سازمان بورس و اوراق بهادار تلاش کرده تا زمینه را برای همه سرمایه گذاران، چه بزرگ و چه کوچک، به شکل برابری فراهم کند و شرکتهای بورسی را ملزم کرده تا اطلاعات محرمانه و تأثیرگذار بر تصمیمات سرمایه گذاران را در اسرع وقت افشا کنند. افشای این اطلاعات بهصورت رسمی باید از طریق سامانه جامع اطلاع رسانی ناشران به آدرس www.codal.ir انجام شود اما میتواند در شکلهای دیگری نظیر وبسایت شرکت یا مجامع و کنفرانسها نیز افشا شود. بعد از انتشار عمومی اطلاعات، هر مشتری میتواند از آن برای تصمیمگیری درباره سرمایه گذاری و معامله سهام شرکت استفاده کند. (وبسایتهای اطلاع رسانی بیشتر را در مقاله “سرمایه گذاران حرفه ای اطلاعات خود را از کجا به دست میآورند؟” بشناسید)
دوم: مشتریان همیشه در اولویت بالاتری قرار دارند.
کارگزاران باید همیشه ابتدا معاملات و سفارش های مشتریان خود را انجام دهند و سپس سفارش های خریدوفروش خود را ثبت کنند. آنها نمیتوانند یا نباید هنگام معامله سهام، خودشان از مشتریها سبقت بگیرند. موسسه CFA مدیران تصمیمگیرنده در بازارهای مالی را تشویق میکند تا رویههایی را ایجاد کنند تا معاملات کارگزاران و مشتریان را رصد کند و از اینکه سفارش مشتریان در اولویت قرار دارد، اطمینان حاصل کنند. یک راه عادلانه برای اجتناب از این موضوع، سرمایه گذاری دارایی های مدیران در کنار مشتریان و برخورد یکسان و برابر با هردو است.
سوم: کارمزدهای دریافتی به نفع مشتریان استفاده شوند.
هر نوع کارمزدی که از معاملات داراییهای مشتری دریافت میشود باید برای مدیریت حساب مشتری مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً میتوان از بخشی از کارمزدهای دریافتی برای تحقیق بیشتر راجع به سهام و دارایی ها استفاده کرد.
چهارم: بهترین اقدام برای مشتریان انجام شود.
همچون گروههای تئاتر یا موسیقی، مدیران و کارگزاران نیز باید به دنبال بهترین اجرا برای مشتریان خود باشند. بهترین اجرا از نظر موسسه CFA یعنی:«مدیران باید ضمن توجه به شرایط خاص هر معامله نظیر اندازه تراکنش، مشخصات بازار، نقدشوندگی یا نوع اوراق بهادار به دنبال مطلوبترین شرایط برای معاملات مشتریان باشند.» برای تشخیص بهترین اجرا، نیاز است تا هزینه های انجام معامله، سرعت اجرای آن و مهارتهای به کار گرفته شده را در نظر بگیرند. مدیران باید دارایی های مشتریان خود را بهگونهای مدیریت کنند که بهترین قیمت و بالاترین خدمت را برای مشتریان در پی داشته باشد و سود مشتریان را حداکثر کند، اقدامات آنها نباید بر اساس میزان سود شخصی خودشان باشد.
پنجم: دارایی های خریداری شده بهصورت عادلانه بین همه مشتریان تقسیم شود.
درصورتیکه مدیران مدیریت دارایی چندین مشتری را به عهده دارند باید راهی بیابند که دارایی های معامله شده بهصورت عادلانه بین همه مشتریان تقسیم شوند؛ یعنی یک سری مشتریان خاص نمیتوانند نسبت به سایرین معاملات ترجیحی با بهترین قیمت ها را دریافت کنند. این اتفاق مخصوصاً هنگام درخواست عرضه های عمومی اولیه اهمیت مییابد که در آن تعداد سهام محدود است.
نتیجهگیری
معامله فقط یک بخش از پروسه سرمایه گذاری است، امّا میتواند بخش بسیار پرهزینهای هم باشد. مدیران دارایی باید مراقب باشند تا از روشهایی استفاده کنند که مشخص کند معاملات چگونه بین حساب های مشتریان تخصیص مییابند و آنها نسبت به مدیران اولویت داشته باشد. همچنین تضمین کند که فقط اطلاعات که بهصورت رسمی و عمومی افشاشده مورداستفاده قرار میگیرد و مشتریان بابت کارمزدهای پرداختی خود منفعت بیشتری به دست میآورند. هدف این دستورالعملها این است که مشتریان اطمینان حاصل کنند که در معامله بهجای ضرر، از محل دارایی هایشان سود میکنند.
اگر شما هم مدیریت دارایی های خود را به شخص دیگری سپردهاید، مطمئن شوید که در قبال شما، دستورالعمل بالا را رعایت میکند. (اگر علاقهمندید در مورد اتفاقات غیراخلاقی مطالب بیشتری بخوانید مقاله “حیله گران دنیای سرمایه گذاری را بشناسید!” را بخوانید.)
منبع: مدیرمالی
اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش نظرات مطرح کنید. همینطور با اشتراکگذاری این مقاله در شبکههای اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.
دیدگاهها بسته شدهاند.