مفهوم تخصیص داراییها چیست؟

اینکه در طول تاریخ سهام عادی از بیشتر ابزارهای مالی و سرمایه گذاری بهتر عمل کرده و بازده بیشتری نصیب دارندگان خود کرده است، بر هیچ‌کس پوشیده نیست. اگر یک سرمایه گذار برای سرمایه گذاری در بازه زمانی بلندمدت برنامه داشته باشد و بخواهد برای بازه‌های زمانی بیشتر از پنج ‌تا ده سال برنامه‌ریزی کند، پرتفوی سرمایه گذاری او باید بیشتر شامل سهام باشد تا بازده بالاتری به دست آورد و به اهداف موردنظر خود با قطعیت بیشتری دست یابد؛ اما سرمایه گذارانی که این نوع زمان‌بندی را ندارند یا به هر دلیلی نمی‌خواهند با سرمایه گذاری در بورس ریسک خود را افزایش دهند، باید پرتفوی خود را علاوه بر سهام با انواع دیگر ابزارها نظیر اوراق مشارکت، سکه، ارز و دارایی های مشهود و نامشهود دیگر متنوع سازی کنند. مفهوم تخصیص داراییها از همین‌جا شکل گرفت.

درواقع تخصیص دارایی یک تکنیک تشکیل پرتفوی سرمایه گذاری است که به دنبال برقراری توازن میان ریسک و بازده پرتفوی و ایجاد تنوع بخشی با تقسیم کل سرمایه بین دارایی هایی نظیر اوراق مشارکت، سهام، ملک، طلا، ارز و پول نقد است. هر دسته از این دارایی ها سطوح مختلفی از ریسک و بازده را دارا هستند. پس هر یک از آن‌ها در طول زمان به شکل متفاوتی رفتار خواهند کرد. به صورتی که وقتی ارزش یک دارایی رو به افزایش است، دارایی دیگری ممکن است کاهش یافته یا اینکه به اندازه اولی افزایش نداشته باشد. به عبارتی تخصیص دارایی کمک می‌کند تا عملکرد ضعیف یک گروه از سرمایه گذاری توسط سایر گروه‌ها به‌خوبی پوشش داده شود.

اصل پایه ای در تخصیص داراییها چیست؟

اصل پایه‌ای در تخصیص داراییها این است که هر چه سن شخص بالاتر می‌رود، او قادر به تحمل ریسک کمتری می‌شود. برای مثال ممکن است شما بعد از بازنشستگی مجبور شوید به حقوق بازنشستگی به‌عنوان تنها منبع درآمد خود تکیه کنید و به فکر این باشید تا پس انداز خود را جایی سرمایه گذاری کنید که بازده خوبی نصیب شما کند. در چنین شرایطی شما تحمل پذیرش ریسک زیادی ندارید و باید با محافظه‌کاری بیشتری سرمایه گذاری کنید، چراکه حفظ دارایی هایتان در این مقطع از زندگی برای شما بسیار حیاتی است؛ بنابراین لازم است بیشتر سرمایه خود را به دارایی هایی نظیر اوراق مشارکت که بازده مطمئن‌تری دارند اختصاص دهید و از خریدوفروش سوداگرانه در بازار سهام یا ارز خودداری کنید.

برعکس جوان بیست‌ودوساله‌ای که آرزوهای بزرگ در سر دارد و حاضر است ریسک بیشتری را در قبال بازده بالاتر به دست آورد، باید درصد کمتری از پرتفوی خود را به سپرده‌های بانکی و اوراق با درآمد ثابت تخصیص دهد.

تخصیص داراییها اساس تنوع بخشی پرتفوی

بنابراین نسبت درست تخصیص داراییها و تعیین ترکیب درستی از سرمایه گذاری‌ها در پرتفوی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تصمیم درباره درصدی از پرتفوی که قصد دارید برای سهام، صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ابزارهایی با ریسک کمتر مثل اوراق مشارکت کنار بگذارید آسان نیست؛ مخصوصاً برای آن‌هایی که به سن بازنشستگی نزدیک می‌شوند. تصور کنید به مدت ۳۰ سال یا بیشتر برای پس انداز وجوه اضافه خود زمان صرف کرده‌اید و درست اندکی قبل از بازنشستگی‌تان شاهد رکود شدید در بازار سهام و سقوط ناگهانی قیمت‌ها می‌شوید. چه حالی به شما دست می‌دهد؟! چه کسی مقصر این اتفاق است؟ شما یا بازار؟ احتمالاً شما…

این اتفاق برای بسیاری از مردم در سراسر جهان بارها و بارها تکرار شده است و افراد بسیاری سرمایه‌های خود را به دلیل انتخاب ترکیبی نامناسب از دارایی ها در سبد سرمایه گذاری‌شان از دست داده‌اند. لذا باید به تخصیص داراییها جدی‌تر فکر کنید و آموزش و مشاوره با دانایان این فن را فراموش نکنید.

تخصیص داراییها موضوع مهمی در دنیای سرمایه گذاری به‌حساب می‌آید که کمتر موردتوجه سرمایه گذاران و مشاوران قرار می‌گیرد و بی‌توجهی به آن در شرایط غیرعادی ممکن است زیان‌های غیرقابل جبرانی برای سرمایه گذاران به بار آورد.

(پایان درس چهارم دوره آموزشی آشنایی با مفاهیم مالی)

منبع:  مدیرمالی

اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش نظرات مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این مقاله در شبکه‌های اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.

1 در مورد “تخصیص داراییها: تکنیک اصلی برای تشکیل سبد سهام”

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.