استهلاک دارایی های نامشهود

تعریف استهلاک دارایی های نامشهود چیست؟

تخصیص مبلغ سرمایه گذاری روی دارایی های نامشهود طی یک بازه زمانی خاص (معمولاً در طول عمر مفید دارایی) به هزینه که غالباً برای اهداف حسابداری و مالیاتی صورت می‌گیرد، استهلاک دارایی های نامشهود گفته می‌شود. استهلاک مالی مشابه استهلاک فیزیکی است که برای دارایی های مشهود مورداستفاده قرار می‌گیرد. (همین‌طور نوع دیگر استهلاک که معمولاً برای منابع طبیعی به کار می‌رود.) در استهلاک دارایی های نامشهود، درآمدی که از به‌کارگیری دارایی تولید می‌شود تقریباً معمولاً با هزینه استفاده از دارایی مطابقت دارد.

توضیحات مدیر مالی در مورد استهلاک دارایی های نامشهود

فرض کنید شرکت فرضی شناسا ۳۰ میلیارد تومان بر روی یک گواهی ثبت اختراع با عمر مفید ۱۵ سال سرمایه گذاری می‌کند. شرکت شناسا سالیانه ۲ میلیارد تومان به‌عنوان هزینه استهلاک گواهی ثبت اختراع در دفاتر مالی خود ثبت خواهد کرد.

معادل‌ انگلیسی استهلاک دارایی های نامشهود عبارت است از:

Amortization

پی‌نوشت: در زبان انگلیسی Amortization معنی دیگری نیز دارد و عبارت است از: پرداخت بدهی با برنامه بازپرداخت ثابت در اقساط منظم در طول یک بازه زمانی. فرض کنید شما جدیداً وامی را برای خرید خودرو یا مسکن گرفته‌اید. معمولاً در این‌گونه وام‌ها روش بانک ها به این شکل است که اقساط نخستین وام بیشتر به پرداخت سود وام اختصاص می‌یابد. با هر پرداخت متعاقب آن، درصد بزرگ‌تری از پرداخت به سمت اصل سرمایه می‌رود. به‌طور مثال، یک وام ۵ ساله خودرو ۲۰ میلیون تومانی با نرخ بهره ۶%، با پرداخت ماهانه ۳۸۶۶۶۰ تومان که ۲۸۶۶۰۰ تومان به اصل وام و ۱۰۰۰۰۰ تومان به بهره وام اختصاص داده می‌شود. در آخرین پرداخت ماهانه هم ۳۸۴۷۴۰ تومان به اصل وام و ۱۹۲۰ تومان به بهره وام تخصیص می‌یابد. در پایان دوره پرداخت، همه اصل وام و بهره آن بازپرداخت می‌شود. همان‌طور که در این مثال می‌بینید تغییرات در میزان پرداختی بابت بهره وام، ناشی از استهلاک دارایی های نامشهود است.

تهیه‌شده در: مدیر مالی

اگر سؤال یا نظری دارید لطفاً در بخش پرسش و پاسخ سوالات مالی مطرح کنید. همین‌طور با اشتراک‌گذاری این نوشته در شبکه‌های اجتماعی شما هم در توسعه دانش مالی و سرمایه گذاری شریک شوید.